اهمیت «آبیاری» در نگهداری گیاهان

میلاد فریدونی: شاید شما هم بعد از خریدن با عشق و علاقه تعدادی کاکتوس و ساکولنت کوچک و دوست‌داشتنی و محبت زیاد به آن‌ها نتیجه عکس گرفته باشید و گیاهان مظلوم و بی‌پناهتان ریق رحمت ایزدی را سر کشیده و در پی جستن جواب منشا هستی به ابدیت پیوسته باشند! واقعاً از محبت خارها گل می‌شود؟
می‌شود اما تا محبت چه باشد؟ در این مطلب می‌خواهم نوع خاصی از محبت به گیاهان را با شما در میان بگذارم.
«آبیاری» تکنیکی خاص و کاملاً علمی محبت ورزیدن و مشکل اصلی بسیاری از علاقه‌مندان است که درک آن، پرورش و نگهداری گل و گیاه را از کاری سخت به کاری لذت‌بخش تبدیل می‌کند. در واقع شاید (نتیجه نگرفتن) دلیل کم‌لطفی بعضی از دوستان به نگهداری گیاهان باشد.
از منظر علم برای یک گیاه واحد در یک نوع خاک واحد مناسب‌ترین زمان برای آبیاری در حدفاصل (نقطه اشباع خاک) تا (نقطه پژمردگی دائمی گیاه) قرار دارد که اصطلاحاً FC نامیده می‌شود اما اگر بخواهیم خود را درگیر کتب دانشگاهی نکنیم بیایید این‌گونه قرار داد کنیم که آبیاری گیاهان بسته به نوع گیاه به چند قسمت تقسیم می‌شود،
در ابتدا آبیاری کاکتوس‌ها و ساکولنت‌ها را باهم مرور می‌کنیم: آبیاری این گیاهان در زمستان تقریباً نزدیک به صفر و در تابستان با دوره زمانی یک هفته تا ده روز می‌باشد، نزدیک به صفر به این معنا که اگر می‌خواهید ساکولنت و مخصوصاً کاکتوس شما در بهار به گل روید زمستان خشکی را برایش رقم بزنید (حتی) در یکی از مقالات غربی نوشته شده بود «گیاه» خود را در طول فصل زمستان فراموش کنید، و به‌مرور با گرم شدن هوا دوره آبیاری گیاه را از ماهی یک بار، بیست روز یک‌بار، دو هفته یک‌بار و در نهایت به هفته‌ای یک‌بار افزایش دهید. این قاعده برای تمام گیاهان صدق می‌کند اما با این تفاوت که «دوره آبیاری زمستانه» برای گیاهان زینتی آپارتمانی هفته‌ای یک‌بار می‌شود و به‌مرور تا یک روز در فصل گرم سال کاهش می‌یابد، پس بعد از خواندن این مطلب بیایید به گیاهان خود محبت بی‌دریغ اما علمی داشته باشیم.